3 دلیل اصلی بروز عوارض احتمالی ایمپلنت

1- خطرات و عوارض  احتمالی ایمپلنت حین جراحی ایمپلنت

کاشت ایمپلنت دندان یک روش جراحی است و خطرات طبیعی جراحی را به همراه دارد. اگر اقدامات جراحی اضافی (لیفت سینوس، پیوند استخوان و غیره) انجام شود، خطرات عادی را نیز به همراه دارد.

با این حال، طبق آمار فعلی، خطر عوارض بسیار کم در نظر گرفته می شود – کمتر از 5 درصد. مشکلات نادر هستند و در صورت بروز، معمولا جزئی هستند و به راحتی قابل درمان هستند.

خون ریزی در عوارض احتمالی ایمپلنت

وقایع تهدید کننده زندگی مرتبط با ایمپلنت دندان بسیار نادر است، اما ممکن است برخی خونریزی های شدید به خصوص اگر رگ های خونی بزرگ در طول جراحی آسیب ببینند، رخ دهد.

اگر چنین حادثه ای رخ دهد، درمان شامل فشرده سازی، داروهای منقبض کننده عروق، کوتر یا بستن شریان ها می شود. در بیشتر مواقع خونریزی تحت کنترل است.

عفونت

عفونت از باکتری یک خطر رایج برای هر جراحی است. امروزه، کمتر از 1٪ از جراحی ها منجر به عفونت می شود و بیشتر این عفونت ها جزئی هستند.

عفونت در محل ایمپلنت در حین جراحی یا در روزهای اولیه پس از جراحی می تواند خطر شکست عمل ایمپلنت را افزایش دهد. آنتی بیوتیک های قبل از عمل خطر شکست عمل ایمپلنت را کاهش می دهند اما تأثیر کمی بر خطر عفونت دارند.

رعایت بهداشت دهان و دندان پس از جراحی ضروری است. اگر دهان با باکتری ها و بقایای غذا آغشته نباشد، دهان تمیز سریع تر بهبود می یابد و خطر عفونت کاهش می یابد.

آسیب عصبی درعوارض احتمالی ایمپلنت

شایع ترین مشکل زمانی است که عصب آلوئولار تحتانی (که در داخل فک پایین قرار دارد) به طور تصادفی در طی جراحی آسیب می بیند. پس از جراحی، بیماران ممکن است برای مدت نامشخصی درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی را در دندان ها، لثه ها، لب ها (بیشتر لب پایینی) یا چانه تجربه کنند. اگر آسیب عصبی جزئی باشد، بیماران پس از مدت معینی بهبود می یابند.

خطر ایمپلنت های دندانی: ساختارهای آناتومیک مهمی که می توانند در طول جراحی ایمپلنت آسیب ببینند

ساختارهای آناتومیک مهم که ممکن است در طول جراحی ایمپلنت آسیب ببیند.

مشکلات سینوسی و ارتباط آن با عوارض احتمالی ایمپلنت

مشکلات سینوس زمانی رخ می دهد که ایمپلنت های دندانی قرار داده شده در فک بالا به داخل یکی از حفره های سینوس بیرون بزنند. برنامه ریزی دقیق و اجرای دقیق جراحی برای جلوگیری از این حادثه ضروری است.

خطرات ایمپلنت دندان: نفوذ سینوس

حتی اگر عوارض سینوسی در همه موارد رخ ندهد، این ایمپلنت‌ها به دلیل حمایت ناکافی از استخوان، خطر شکست  عمل بالایی دارند.

عدم ثبات

ناتوانی در قرار دادن ایمپلنت در استخوان برای ایجاد ثبات ایمپلنت (که به آن ثبات اولیه ایمپلنت گفته می شود) خطر شکست در انسجام استخوانی را افزایش می دهد.

برخی تحقیقات حتی نشان می‌دهند که ثبات اولیه ایمپلنت در استخوان، به جای یک دوره معین از زمان بهبود، تعیین‌کننده‌ی موفقیت آمیز ایمپلنت است.

سایر خطرات

حوادث دیگری ممکن است در حین قرار دادن جراحی اتفاق بیفتد، اما این موارد بسیار نادر هستند: آسیب (و احتمال تخریب) دندان‌های مجاور یا سایر ساختارهای اطراف، نکروز فلپ بافت اطراف ایمپلنت، شکستگی فک پایین و غیره.

2- خطرات و عوارض در 6 ماه اول

این عوارض در 6 ماه اول پس از کاشت ایمپلنت رخ می دهد. شایع ترین عارضه عدم ادغام است.

عوارض احتمالی ایمپلنت :عدم ادغام

عدم ادغام ایمپلنت در 6 ماه اول می تواند ابتدا به برخی عوامل عمومی یا موضعی مرتبط باشد:

1. شرایط عمومی مانند دیابت کنترل نشده، پوکی استخوان درمان نشده، قرار گرفتن در معرض تشعشع در سر و گردن و غیره
2. بهداشت نامناسب دهان
3. سیگاری های شدید یا مصرف زیاد الکل
4. حوادث مختلف حین جراحی: عفونت، سوراخ شدن حفره سینوسی و غیره

با این حال، آخرین تحقیقات نشان می دهد که مهمترین عامل ثبات ایمپلنت اولیه است.

برای این کار، ایمپلنت باید توسط مقدار سالم استخوان احاطه شود و باید در استخوان قرار گیرد تا ثبات ایمپلنت را فراهم کند. شل شدن پست های ایمپلنت خطر شکست بیشتری دارد.

یک ایمپلنت بین 8 تا 24 هفته آزمایش می شود تا مشخص شود که آیا یکپارچه شده است یا خیر. نشانه های بالینی برای تعیین موفقیت ایمپلنت عبارتند از فقدان درد، تحرک، عفونت و خونریزی لثه. سپس وضعیت استئواینتگراسیون بر روی رادیوگرافی و با دستگاه های خاص (مثلاً پریو تست) آزمایش می شود.

اشعه ایکس دندان: عدم ادغام ایمپلنت

در نظر گرفته می شود که شفافیت رادیوگرافی بیش از 1.5 میلی متر در اطراف ایمپلنت دندانی نشانه ای از شکست ایمپلنت است. در حالی که تغییرات قابل توجهی در میزان شکست ایمپلنت ها (به دلیل عوامل خطر فردی) وجود دارد، مقادیر تقریبی 1 تا 6 درصد است.

3-عوارض احتمالی ایمپلنت در طولانی مدت

شکست طولانی مدت ایمپلنت ممکن است به دلیل طراحی نامناسب ترمیم پروتز یا به دلیل نامناسب بودن باشد.

مراقبت و نگهداری صرف نظر از علت،  عمل ایمپلنت به دلیل از بین رفتن استخوان اطرافشان یا شکست مکانیکی ایمپلنت شکست می خورد.

همچنین خطرات و عوارض احتمالی ایمپلنت مرتبط با اجزای پروتز وجود دارد که با گذشت زمان می‌تواند فرسوده شود، بشکند یا باعث عدم رضایت بیمار شود.

پری ایمپلنتیت ازعوارض احتمالی ایمپلنت

پری ایمپلنتیت یک فرآیند التهابی مخرب است که بر بافت‌های نرم و سخت اطراف یک ایمپلنت استخوانی یکپارچه در عملکرد تأثیر می‌گذارد. پری ایمپلنتیت یک بیماری عفونی است که می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود:

1. بهداشت نامناسب دهان
2. بار مکانیکی بیش از حد روی ایمپلنت
3. وضعیت بافت اطراف ایمپلنت
4. بیماران مبتلا به دیابت
5. سیگاری های شدید

تشخیص بر اساس تغییر رنگ در لثه، خونریزی و عمق کاوش در پاکت های اطراف ایمپلنت، چروک و غیره است. اشعه ایکس کاهش تدریجی ارتفاع استخوان اطراف ایمپلنت را نشان می دهد.

اگر پری ایمپلنتیت تشخیص داده شود، درمان به میزان تحلیل استخوان و تاثیر زیبایی ایمپلنت مورد نظر بستگی دارد.

رویکرد درمانی می‌تواند از دبریدمان‌های موضعی(ازبین برن بافت مرده زخم و بافت) در اطراف فیکسچر ایمپلنت، آنتی‌بیوتیک‌ها، آنتی‌سپتیک‌ها و درمان‌های اولتراسونیک و لیزر گرفته تا روش‌های بازسازی با استفاده از پیوند استخوان باشد.

شکستگی ایمپلنت از عوارض احتمالی ایمپلنت

شکستگی یک شکست مکانیکی در عمل ایمپلنت است. شکستگی ممکن است زمانی رخ دهد که ایمپلنت خیلی کوتاه یا خیلی نازک باشد. ایمپلنت ممکن است در سطوح مختلف شکسته شود:

شکستگی ایمپلنت و پیچ اباتمنت یک شکست فاجعه بار است و به طور معمول فیکسچر و اجزای پروتز قابل نجات نیستند

عوارض احتمالی ایمپلنت: شکستگی پیچ های اباتمنت

هنگامی که فقط اباتمنت شکسته می شود، اباتمنت و تاج نیاز به تعویض دارند اما فیکسچر ایمپلنت گاهی اوقات قابل نجات است

عوارض احتمالی ایمپلنت: تحلیل لثه روی ایمپلنت

تحلیل رفتن لثه

شایع ترین علت تحلیل لثه، التهاب لثه است، یک بیماری التهابی لثه که عمدتاً ناشی از بهداشت نامناسب دهان است. فرورفتگی لثه منجر به قرار گرفتن اباتمنت فلزی زیر تاج دندان می شود. در موقعیت های دیگر، مثلث های سیاه ناشی از تحلیل استخوان و جمع شدن پاپیلا بین ایمپلنت ها و دندان های طبیعی ظاهر می شوند.

عوارض ااحتمالی ایمپلنت: مثلث سیاه

مثلث سیاه

برخی از این شرایط ممکن است با پیوند بافت نرم بهبود یابد. قبل از هر عمل جراحی، تمام عوامل ایجاد کننده باید حذف شوند.

خطرات ترمیم پروتز

علاوه بر ایمپلنت در شهر قدس، خطرات مرتبط با اجزای پروتز نیز وجود دارد. اول، زیبایی شناسی ضعیف از جمله خط لبخند بالا، کیفیت ضعیف لثه و پاپیلاهای از دست رفته، مشکل در تطبیق فرم و سایه دندان های طبیعی ممکن است منجر به عدم رضایت بیمار شود (با فرض اینکه بیمار انتظارات غیر واقعی نداشته باشد).

با گذشت زمان، پروتز می تواند فرسوده شود، بشکند، جدا شود، ظاهر زیبایی را تغییر دهد یا دچار عوارض دیگری شود. بسیاری از مواقع، فیکسچرهای ایمپلنت بیشتر از پروتز دوام خواهند داشت.

علاوه بر این، پروتزهای متحرک و اوردنچر نیاز به نگهداری منظم دارند.

بیمارانی که از پروتزهای تکیه گاه ایمپلنت استفاده می کنند، در حالت ایده آل باید عاری از درد یا هر نشانه ناخوشایند دیگری باشند، بتوانند بجوند و بچشند و از زیبایی شناسی راضی باشند.

ایمپلنت ها باید حداقل دو بار در سال در طی معاینات منظم آزمایش شوند. معیارهای موفقیت عبارتند از فقدان درد، تحرک، شفافیت رادیوگرافی (بیشتر از 1.5 میلی متر) در اطراف ایمپلنت ها، عدم وجود چروک یا خونریزی در بافت های نرم، عملکرد مناسب و زیبایی در پروتز.

سوالات شما در مورد ایمپلنت

بعد از جراحی ایمپلنت دندان چه اتفاقی می افتد؟

پس از جراحی، بیماران ممکن است برای مدت نامشخصی درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی را در دندان ها، لثه ها، لب ها (بیشتر لب پایینی) یا چانه تجربه کنند. اگر آسیب عصبی جزئی باشد، بیماران پس از مدت معینی بهبود می یابند. مشکلات سینوسی زمانی رخ می دهد که ایمپلنت های دندانی قرار داده شده در فک بالا به داخل یکی از حفره های سینوس بیرون بزنند.

خطرات و عوارض را می توان به خطرات حین جراحی، خطرات و عوارضی که در 6 ماه اول پس از کاشت رخ می دهد و خطرات و عوارض طولانی مدت تقسیم کرد.که در همین مقاله و قبلا توضیح داده شد.

آیا ایمپلنت دندان می تواند باعث آسیب عصبی شود؟

اگر آسیب عصبی جزئی باشد، بیماران پس از مدت معینی بهبود می یابند. ساختارهای آناتومیک مهم که ممکن است در طول جراحی ایمپلنت آسیب ببیند. مشکلات سینوسی زمانی رخ می دهد که ایمپلنت های دندانی قرار داده شده در فک بالا به داخل یکی از حفره های سینوس بیرون بزنند.