ظهور یک توده در دهان می تواند شما را بترساند و نگران کند. ما در مورد فیبروم دهان به اطلاعات خواهیم داد. به وجود آمدن یک توده سفت در دهان معمولاً باعث نگرانی است. با این حال، این رشد ممکن است ناشی از فیبروم دهان باشد که یک رشد خوش خیم نسبتاً شایع در دهان است.
به طور خاص، رشد بیش از حد بافت فیبری است که اغلب با حالت های تحریک مداوم و طولانی همراه است. اگرچه جدی نیست، اما هنوز جای نگرانی دارد. برای تشخیص صحیح، توصیه می شود با پزشک مشورت کنید. گاهی اوقات آنچه که به نظر می رسد یک ضایعه بی ضرر است، چندان بی خطر نیست.
بنابراین برای متخصص ضروری است که ویژگی ها، منشا و سایر عوامل موثر بر شدت آن را ارزیابی کند. در زیر به علت بروز فیبروم‌ها، نحوه تشخیص و نحوه درمان فیبروم‌ها خواهیم پرداخت.
دریافت مشاوره رایگان
برای دریافت مشاوره رایگان کافی است شماره موبایلتان را وارد کنید.
فیبروم دهان چیست؟
فیبروم دهان یک تومور خوش خیم است که در بافت های نرم دهان ایجاد می شود. فیبروم ها می توانند هم توده های نرم و هم سخت بافت اسکار باشند که در پاسخ به یک وضعیت آسیب زا مداوم و پایدار ایجاد می شوند.
این یک نوع ضایعه هیپرپلاستیک واکنشی در نظر گرفته می شود، زیرا بزرگ شدن و افزایش حجم بافت های مخاط دهان وجود دارد. به دلیل تحریک مزمن ناحیه، نوعی اسکار در این بافت ها ایجاد می شود.
این بیماری افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه در افراد مسن شایع تر است. فیبروم دهان همچنین می تواند در هر ناحیه از دهان ظاهر شوند. فیبروم‌ها معمولا کوچک هستند و رنگی مشابه مخاط دهانی دارند.
به همین دلیل است که گاهی اوقات تشخیص فیبروم دهان دشوار است. با این حال، اگر عامل تحریک کننده در طول زمان ادامه یابد، فیبروم‌ها می توانند رشد کنند، بسیار قابل توجه و حتی آزاردهنده شوند.
اغلب اوقات، فیبروم های دهان به دلیل ناراحتی که ایجاد می کنند، خود به خود شناسایی می شوند.
اگرچه فیبروم دهان مطرح ترین نام شناخته شده برای این بیماری است، اما با نام های دیگری نیز از آن یاد می شود:
فیبروم تروماتیک
هیپرپلازی فیبری داخل دهانی کانونی
پولیپ دهان
ندول فیبری
علل فیبروم دهان
شایع ترین علت فیبروم دهان، تحریک مزمن است. تروما یا اصطکاک مداوم در مخاط باعث هیپرپلازی واکنشی بافت تومورساز می شود. و اگر این محرک از بین برود، ضایعه از بین می رود. عوامل و شرایط مربوط به ظاهر آن به شرح زیر است:
- عادت به گاز گرفتن گونه ها یا لب ها
- عادت مکیدن لب یا گونه
- ضربه به مخاط به دلیل شکستگی، دندانه دار یا تیز دندان
- تحریک ناشی از رسوبات بزرگ تارتار
- اصطکاک ناشی از شکستگی یا نامرتب بودن دندان مصنوعی
- آسیب های ناشی از ارتودنسی
باید بدانید که ( در موارد کمتر ) فیبروم دهان می تواند منشأ دیگری غیر از تحریک داشته باشد. این یک وضعیت فیبروم سلول یا فیبروماتوز است. بیشتر در افراد مسن و زنان رخ می دهد. همچنین در بیماران مبتلا به مشکلات پوستی، دیابت یا کم خونی بیشتر شایع است.
فیبروم دهان چگونه به نظر می رسد و چه تاثیری بر سلامت دهان و دندان دارد؟
فیبروم دهان به صورت یک توده نرم تا سفت در دهان ظاهر می شود. فیبروم‌ها در ابتدا کوچک هستند، اما با ادامه تحریک اندازه آنها افزایش می یابد. به طور کلی، قطر آنها از 1 تا 1.5 سانتی متر (0.4 تا 0.6 اینچ) بیشتر نیست.
متداول ترین ترکیب، گنبدی شکل یا پاپول بیرون زده است. با این حال، فیبروم‌ها ممکن است یک ساقه پایه کوچک داشته باشند. همچنین اگر در زیر پروتز نامتناسب ایجاد شوند، به شکل برگ ظاهر می شوند.
در بیشتر موارد، رنگ فیبروم‌ها با مخاط دهانی که در آن قرار دارند، همرنگ هستند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است کمی کم رنگ تر یا تیره تر باشند، به خصوص اگر خونریزی دارند. پس از ضربه های مکرر، سطح بیرونی فیبروم‌ها ممکن است زبر، پوسته پوسته یا زخمی شود.
فیبروم‌ها معمولاً در قسمت داخلی گونه ها، جایی که دندان های پایین و بالایی به هم می رسند، یافت می شوند. فیبروم‌ها همچنین می توانند در مخاط داخلی لب پایین، کناره های زبان و لثه ها دیده شوند.
با این حال، اگرچه معمولاً بدون درد هستند، اما گاهی اوقات هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن باعث ناراحتی می شوند، به ویژه هنگامی که در هنگام جویدن بزرگ شده یا با دندان ها تماس پیدا می کنند.
تشخیص فیبروم دهان
به طور کلی، هنگامی که یک بیمار فیبروم دهان دارد، خود بیمار اولین کسی است که آن را تشخیص می دهد. وجود توده در دهان باعث می شود که برای تشخیص به دندانپزشک مراجعه کنند. اما ممکن است ضایعه مورد توجه قرار نگیرد و در معاینات معمول توسط دندانپزشک مورد توجه قرار گیرد.
البته دندانپزشک در شهر قدس مسئول تشخیص چیستی آن است. معاینه داخل دهانی و وجود شرایط تروماتیک در دهان به مشکوک شدن به فیبروم دهان کمک می کند.
یکی از راه‌های تایید تشخیص و در عین حال حل مشکل، از بین بردن محرکی است که باعث آن شده است. در صورتی که ضایعه با برداشتن تروما کوچک شود یا ناپدید شود، شک تایید می شود.
در هر صورت، دندانپزشک ممکن است نمونه برداری یا برداشتن ضایعه را برای انجام بیوپسی در نظر بگیرد. با این مطالعه بافت شناسی، تشخیص قطعی داده می شود و سایر شرایط مشابه رد می شود.
اگر پس از برداشتن عامل تحریک کننده تومور باقی بماند، باید بیوپسی انجام شود. این به ویژه در مورد بیمار صادق است
این در صورتی درست است که فیبروم‌ها عادات مرتبط با سرطان دهان مانند کولیسم یا سیگار کشیدن داشته باشند.
تشخیص های افتراقی
برخی از توده ها در دهان ممکن است شبیه فیبروم دهان باشند. برخی از ضایعاتی که دندانپزشک باید برای تشخیص افتراقی در نظر بگیرد عبارتند از:
نوروفیبروم: توده ای است با رشد آهسته که می تواند روی زبان یا مخاط باکال قرار گیرد. با این حال، اغلب در جاهای دیگر یافت می شود.
Neurilemoma: توموری است که معمولاً در زبان موضعی و همراه با درد است.
لیپوم: توموری شبیه فیبروم اما با رنگ زرد به دلیل محتوای چربی آن.
فیبروم استخوانی ساز محیطی: این یک رشد کانونی است که روی لثه قرار دارد.
فیبروسارکوم: این یک تومور بدخیم بسیار نادر، بدون درد، اما با رشد سریع است. معمولاً بسیار بزرگ می شود و به اندام های بزرگی مانند ریه ها متاستاز می دهد.
از آنجایی که بیوپسی تنها چیزی است که می تواند تشخیص قطعی دهد، انجام این آزمایش و رد سایر شرایط مشابه بسیار مهم است. در صورت لزوم، پزشک درمان مناسب را برای مشکل شناسایی شده آغاز می کند.
درمان فیبروم دهان
همانطور که اشاره کردیم برای درمان فیبروم دهان ابتدا باید عامل تحریک کننده از بین برود. این ممکن است شامل اقدامات مختلفی مانند:
- تطبیق پروتز نامناسب
- ترمیم یک دندان
- پولیش دندان های زبر
- سیم های ارتودنسی
- حذف عاداتی مانند گاز گرفتن لب و گونه
در هر صورت، علاوه بر کنترل وضعیت تروماتیک، برخی موارد نیاز به برداشتن ضایعه با جراحی دارند. فیبروم برداشته می شود و برای بیوپسی برای تایید تشخیص فرستاده می شود.
باید بدانید که با وجود برداشتن توده با جراحی، اگر علت ضربه به بافت باقی بماند، احتمال عود مجدد مشکل بسیار زیاد است. بنابراین، کنترل منبع تحریک بخش اساسی این رویکرد است.
اگر ضربه مخاطی ناشی از شکستگی یا پوسیدگی دندان باشد، رفع آن بخشی از راه حل خواهد بود. لبه‌های تیز پرکننده‌ها، پروتزها یا دندفیبروم‌ها باید صیقلی یا ترمیم شوند تا از مالش روی قسمت‌های نرم دهان جلوگیری شود.
پروتزهایی که بافت های نرم را حرکت می دهند، شل می کنند یا آسیب می رسانند، نیاز به تعویض یا ترمیم دارند. و اگر فرد دارای وسایل ارتودنسی است که باعث ایجاد درد می شود، باید مجدداً فیبروم‌ها را چسباند یا با موم ارتودنسی پوشاند تا آسیبی به دهان وارد نشود.
عادت به فشردن دندان ها، جویدن گونه‌ها یا مکیدن لب‌ها سخت‌ترین چیزها هستند. هنگامی که این عادت با استرس و اضطراب مرتبط است، ترکیبی از آتل بندی، مشاوره و مدیتیشن و تکنیک های آرام سازی می تواند کمک کننده باشد.
اگر بیمار عادت به مکیدن مخاط از فضای خالی دندان از دست رفته دارد، جایگزینی عنصر از دست رفته راه خوبی برای رهایی از این عادت است.
برای از بین بردن فیبروم های دهان، باید عامل تحریک کننده را از بین برد. بنابراین دندانپزشک ابتدا علت را ارزیابی می کند.
جراحی فیبروم دهان
دندانپزشک ممکن است تصمیم بگیرد که برداشتن ضایعه بهترین گزینه برای درمان مشکل است. این یک روش ساده است که توسط جراح فک و صورت با بی حس کردن ناحیه آسیب دیده انجام می شود.
سپس فیبروم با حاشیه ایمنی کمی با استفاده از اسکالپل، الکترو اسکالپل یا لیزر برداشته می شود. در نهایت محل برش بخیه زده می شود. بهبودی معمولاً سریع است و به بیمار این امکان را می دهد که در اسرع وقت فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد.
تنها درمان ها یا دستورالعمل های بعد از درمان عبارتند از:
رعایت بهداشت دهان و دندان و انجام آن به آرامی در نزدیکی ناحیه تحت درمان
پیروی از یک رژیم غذایی نرم و سرد برای چند روز
اجتناب از منابع گرما و ورزش
سیگار نکشیدن
بافت برداشته شده در جراحی برای گزارش قطعی در مورد نوع ضایعه به پاتولوژیست ارسال می شود. نظارت بعدی برای ارزیابی پیشرفت مورد و بهبود بافت ها ضروری خواهد بود. در این مرحله، دندانپزشک عود احتمالی ضربه ای که باعث ظاهر شدن ضایعات شده است را بررسی می کند.
پیشگیری از تشکیل فیبروم دهان
بهترین راه برای جلوگیری از ظهور فیبروم دهان – یا جلوگیری از ظهور مجدد آن در صورتی که قبلاً آن را برداشته اید – این است که دهان خود را به دقت زیر نظر بگیرید. توجه به شرایط حفره دهان به شما این امکان را می دهد که موقعیت هایی را که می تواند به غشاهای مخاطی آسیب برساند و ظاهر این توده ها را بهبود بخشد محدود کنید.
مراقبت از سلامت دهان و دندان خود با رعایت بهداشت مناسب و مراجعه منظم به دندانپزشک دو عامل کلیدی برای پیشگیری از فیبروم‌ها است. همچنین پرهیز از عادات مضر مانند جویدن گونه ها مهم است.
در صورت لزوم، معاینات منظم با دندانپزشک به تشخیص به موقع ضایعات نگران کننده کمک می کند. با این حال، زمانی که ضایعات افزایش یافته یا دائمی می شوند باید به دندانپزشک مراجعه کنید.
دریافت مشاوره رایگان
برای دریافت مشاوره رایگان کافی است شماره موبایلتان را وارد کنید.
